Autonomiczna Republika Świętej Góry Athos

Rozdzial III Simonos Petras Zdjęcia zdjęciami... dotarłem w końcu do Monasteru... i znalazłem po strzałkach miejsce gdzie mają meldować się pielgrzymi. Pełna skrucha, przygotowanie na "nie masz rezerwacji to spadaj"... no i trafiłem do całkiem normalnego mnicha. Oczywiście spytał się rezerwację... odpowiedziałem zgodnie z prawdą... że nie wiedziałem gdzie dotrę więc jej nie mam... no i mnich gdzieś wyszedł. Po paru minutach przyszedł... z tacą... na niej... szklanka wody, lukumi (rodzaj twardej galaretki posypanej cukrem-pudrem) i z pięćdziesiątką ouzo (grecki bimber) Musiałem się wpisać do księgi... i przechyliłem pierwszy raz w życiu ouzo... Od razu w głowie zaczęły się typowo polskie przeliczenia: jakbym tak zaliczył dzisiaj 10 monasterów to jakby nie było pół litra gratis... Mnich chyba wyczuł moją chęć biegania po innych Monasterach, bo uciął me plany komunikując, że mogę tu spać...i zaprowadził mnie do mojej kielni. Oczekiwałem kamieni, starego materaca, pryczy.... a tu hostelowy wypas. Do tego prąd i ciepła woda Lipa normalnie.... I zero ograniczeń, mogę chodzić wszędzie...i tylko pamiętaj Petrasie...o 17:00 msza! A więc szybko na legendarne balkony: Widok w dal rewelacja.... Widoki w doł.... ...kręcące zmysłem równowagi... Wróciłem do kielni... spojrzałem na zawartość plecaka... i pora była ruszać z Amstelem do mojej "pijalki" Piwo...dzięki termicznej torbie...nadal zimne. O 17:00 zameldowałem się po katholikonem (wszystkie monastery wyglądają z zasady podobnie... mury obronne, a w środku mała cerkwia zwaną właśnie katholikonem.) i zaczęła się msza. Trzy razy pytałem...czy jako katolik mogę wejść...i nie było żadnego problemu. W środku ok 30 mnichów i 10 pielgrzymów i tylko ja... znaczący znak krzyża od lewej. Msza... jest nieco inna... mnisi chodzą i czytają, śpiewają... dla nie znającego greki monotonia... niestety...zamiast religijnego natchnienia zaczęła mnie łapać...senność. Nie wiem czy jestem materiałem na świętego... raczej nie... Msza trwała chyba 65 minut... i następnie wszystkich pielgrzymów skierowano do jadalni. Nie modlisz się - nie jesz. Żelazne naczynia, każdy po dwie papryki faszerowane kaszą do tego sałatka grecka i cudowna, słodziutka nektarynka. I żelazny dzbanek z herbatą... ale miałem wtedy ochotę na dobrą herbatę.... który okazał się dzbankiem z zimną wodą. Najpierw mnisi usiedli, potem my... i zaczęła się konsumpcja w całkowitej ciszy. Po sali niósł się tylko głos mnicha który cały czas czytał coś świętego po grecku. Gdy mnich skończył czytać... wszyscy przerwali jedzenie (zdążyłem wszystko opędzlować), wstali... i puszczając przodem mnichów wyszliśmy.... Ale to nie był jeszcze koniec... Mnich nas zaprowadził do samego środka katholikonu. Najstarszy chyba stażem mnich otworzył dwie wielkie chyba srebrne skrzynie i zaczął opisywać nam przedstawione relikwie (każda w srebrnym opakowaniu z otworem pokazującym ją) Jedyne co zrozumiałem przy pomocy innego (znającego rosyjski) pielgrzyma to dłoń Marii Magdaleny oraz głowa świętego Siergieja. Nie wiem czy tak wypada katolikowi, ale jak każdy oddałem każdej relikwie cześć całując ją. Powiem Wam, że ciekawe doznania... relikwie trzymane tam przez setki lat i ja... jestem z natury trochę wątpiący, ale jeśli to była naprawdę dłoń Marii Magdaleny... Jeszcze parę zdjęć wnętrz (bo w katholikonie czy na stołówce nawet nie pomyślałem o robieniu zdjęć) ostatnie piwo znowu w "pijalce"... i pora spać...

  PRZEJDŹ NA FORUM